ช่วงนี้ได้อ่านหนังสือ "พุทธประวัติจากพระโอษฐ์" โดยพุทธทาส อินทปัญโญ ซึ่งเอามาพิมพ์อีกครั้ง เนื่องในโอกาส 100 ปีชาตกาลของท่านพุทธทาส หาอยู่นานเหมือนกัน เพราะถูกเอาไปหมกไว้ที่ชั้นลึกสุดในสุด (เห็นบทความเกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้ของเสถียรพงษ์ วรรณปก ในมติชนฉบับวันอาทิตย์ ทำให้เกิดความอยากรู้อยากเห็น) จริงๆ หนังสือเล่มนี้ก็เป็นพุทธประวัติของพระพุทธเจ้าเล่มหนึ่ง เนื้อหาส่วนใหญ่ก็เป็นไปในแบบที่เรารู้ๆ กันอยู่ ตัวเองก็อ่านหนังสือเกี่ยวกับพุทธประวัติมาหลายเล่มแล้ว ทำให้ตอนแรกไม่รู้สึกถึงความพิเศษอันใด แต่ความพิเศษของหนังสือเล่มนี้ คือ ท่านพุทธทาสเรียบเรียงพุทธประวัติจากพระไตรปิฎก จึงเหมือนเราได้ฟังพุทธประวัติที่เล่าจากพระพุทธองค์โดยตรง
เนื้อหาที่รู้สึกว่าสำคัญที่สุดจากหนังสือเล่มนี้คือ พุทธประวัติในช่วงก่อนการตรัสรู้ หลังจากที่พระพุทธองค์ละจากการบำเพ็ญทุกรกิริยาแล้ว ทำให้รู้ว่าพระพุทธเจ้าทรงค้นพบหลักธรรมหลายๆ อย่างก่อนที่พระองค์จะตรัสรู้ เช่น ทรงค้นพบอิทธิบาทและเบญจขันธ์ อ่านแล้วทำให้รู้สึกศรัทธาในพระพุทธเจ้ามากขึ้น เพราะเดิมไม่มีใครเคยพูดถึงหลักธรรมที่พระองค์ทรงคิดค้นได้ก่อนการตรัสรู้ เวลาอ่านพุทธประวัติก็จะรู้สึกเหมือนว่า ท่านนั่งสมาธิในคืนที่ตรัสรู้ แล้วก็ท่านก็ตรัสรู้ เข้าใจในหลักธรรมทุกๆ อย่าง โดยไม่รู้อะไรมาก่อน ซึ่งพุทธประวัติแบบนี้ดูไม่เป็นธรรมชาติ เนื้อหาส่วนนี้จึงเป็นเหมือนส่วนเติมเต็มให้กับตัวเอง ว่าพระพุทธเจ้าท่านได้ใช้เวลาคิดค้นเกี่ยวกับหลักธรรมหลายๆ อย่าง ท่านเข้าใจเรื่องราวต่างๆ ก่อนที่จะทรงเห็นแจ้งในทุกสิ่งในคืนที่พระองค์ตรัสรู้
