วิ่งมาราธอน

เมื่อคืนเผลอหลับไปตอนหัวค่ำ ทำให้ตื่นมากลางดึกแล้วนอนไม่หลับ เลยเปิดทีวีดูโอลิมปิก มีแข่งวิ่งมาราธอนหญิงซึ่งญี่ปุ่นก็ถือว่าเป็นตัวเก็ง เพราะคราวที่แล้วคิวจังเคยได้เหรียญทองมาแล้ว คราวนี้ญี่ปุ่นส่งนักกีฬาหญิงไปสามคน จริงๆ ก็ไม่ค่อยสนใจวิ่งมาราธอนเท่าไหร่ เพราะรู้สึกว่าเป็นกีฬาที่ไม่น่าจะตื่นเต้น เนื่องจากวิ่งกันไกลเหลือเกิน น่าจะพอรู้อยู่แล้วว่าใครจะชนะ แบบว่าไม่น่าจะต้องลุ้นอะไรมาก แต่ไม่รู้จะดูอะไร เลยดูเรื่อยเปื่อย เริ่มแรกนักวิ่งก็ยังเกาะกลุ่มกันดี กลุ่มนำมีอยู่ประมาณสิบกว่าคน ปรากฏว่าญี่ปุ่นเกาะอยู่ในกลุ่มนี้ทุกคน เก่งแฮะ พอวิ่งไปถึงประมาณ 20 กว่ากิโล กลุ่มเริ่มแตก เหลือญี่ปุ่นกับเอธิโอเปียนำอยู่สองคน พอถึง 25 กิโล นักกีฬาญี่ปุ่นชื่อโนะกุจิ ก็เร่งความเร็วออกนำเอธิโอเปียเรื่อยๆ แล้วก็กลายเป็นผู้นำอยู่คนเดียว ส่วนนักกีฬาเอธิโอเปียความเร็วตก ถูกนักวิ่งจากอังกฤษ(เจ้าของสถิติโลก) กับเคนยาแซงไปได้ ญี่ปุ่นยังนำที่สองอยู่ประมาณ 30 วินาที พอถึง 36 กิโลปรากฎว่านักวิ่งจากอังกฤษเกิดหมดแรง หรืออะไรไม่รู้ หยุดวิ่งไปเฉยๆ ทำให้ญี่ปุ่นเป็นที่หนึ่ง ตามด้วยเคนยา สองคนนี้ห่างกันประมาณ 15 วินาที พอเข้าช่วงสุดท้าย เคนยาพยายามเร่งความเร็วหวังแซงญี่ปุ่นจนเข้ามาใกล้กันแค่ระยะประมาณ 10 วินาที แต่เร่งไม่ทัน ญี่ปุ่นเข้าเส้นชัยไปก่อนคว้าเหรียญทองไปครองได้สำเร็จเป็นครั้งที่สอง

ดูถ่ายทอดครั้งนี้แล้ว ตอนท้ายๆ รู้สึกลุ้น เพราะเคนยาเร่งความเร็วขึ้นมาเรื่อยๆ จนภาพบางมุมจะเห็นว่าใกล้กันมากจนน่าจะแซงได้ ว่ากันว่าคอร์สวิ่งครั้งนี้โหดมาก เพราะช่วง 25 กิโลจะเป็นทางขึ้นเขาตลอด แล้วจะมาลงเขาอีกทีตอนช่วงสุดท้ายเท่านั้น ฟังจากนักกีฬาญี่ปุ่นที่ให้สัมภาษณ์แล้วบอกว่าวิ่งไปตามแผนที่วางไว้ เนื่องจากตัวเองถนัดวิ่งขึ้นเนินมากกว่าวิ่งลงเนิน เลยต้องพยายามเร่งความเร็วช่วง 25 กิโลให้มากที่สุด เพราะช่วงท้ายที่เป็นทางลงเนินอาจจะวิ่งได้ช้าลงเนื่องจากไม่ถนัด แล้วก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ เพราะช่วงขึ้นเนินเธอวิ่งได้ดี ทิ้งห่างไปค่อนข้างไกล แล้วจะถูกไล่ตอนช่วงท้าย แต่เนื่องจากมีระยะจำกัดทำให้เธอสามารถเข้าเส้นชัยได้ก่อน เลยทำให้ได้ลุ้นตอนท้ายว่านักวิ่งจากเคนยาจะตามทันไหม