ลาก่อน, คุโระ

เมื่อวานกลับบ้านดึก แต่ระหว่างทางนึกขึ้นได้ว่าเมื่อวานเป็นวันที่ร้านวิดีโอลดราคา เลยไปแวะหน่อย จุดประสงค์คืออยากไปเช่า Contact มาดูอีกรอบ แต่เดินดูไปมา ก็ไปเจอหนังญี่ปุ่นเรื่อง ซะโยะนะระ, คุโระ (さよなら、クロ) แล้วเห็นเขียนแนะนำไว้ที่ปกดีวีดีว่าเป็นเรื่องของหมาที่มีความสุขที่สุดในโลก ท่าทางน่าสนใจดี เลยเช่ามาอีกเรื่องหนึ่ง

ฉากหนังเรื่องนี้อยู่ที่จังหวัดนะกะโนะ ราวๆ ปี 1961 (เห็นว่าสร้างจากเรื่องจริง) มีตัวเอกเป็นหมาสีดำชื่อคุโระ เป็นหมาเจ้าของต้องย้ายบ้านไปอยู่ที่อื่น ก็เลยทิ้งไว้ จนกลายเป็นหมาจรจัด แล้วอยู่ๆ ก็พลัดหลงมาอยู่แถวโรงเรียนมัธยมปลายแห่งหนึ่ง มีนักเรียน ครู ภารโรง ช่วยกันเลี้ยงดู จนกลายเป็นสัญลักษณ์ของโรงเรียน ในระหว่างนั้น มีเรื่องราวต่างๆ ที่คุโระเข้าไปเกี่ยวข้อง ทั้งเรื่องความรักระหว่างเพื่อน ความรักระหว่างหนุ่มสาว การพลัดพราก ความผูกพันในครอบครัว จนสิบกว่าปีผ่านไป คุโระเริ่มแก่ และในที่สุดก็จากไป ความผูกพันต่างๆ ทำให้อาจารย์และนักเรียนทั้งโรงเรียน รวมทั้งศิษย์เก่าหลายๆ คน ร่วมกันจัดงานศพในคุโระ

ในความคิดของผม หนังเรื่องนี้ดูเรียบง่าย แต่บอกเรื่องราว และสะท้อนความผูกพันต่างๆ ได้ดี มีหักมุมก่อนตอนกลางเรื่อง ซึ่งทำให้เดาตอนจบของเรื่องได้ แต่ก็ยังรู้สึกอยากดูต่อไปจนจบ สรุปง่ายๆ ว่าน่าดู